Letra de 'Je verste reis' de Liselore Gerritsen

Je gaat van huis, maar waar je heen moet is veel verder dan ze zeggen. Ontdek je dat het verder is dan ze proberen uit te leggen in boeken, bijbels, therapieen, ontdek je dat filosofieen vaak niet verder gaan dan Amsterdam, zolang Amsterdam tenminste onbereikbaar is
Ontdek je dat het verder is dan alles waar je naar verlangt
Als daar zijn
De grote liefde, veil'ge havens, witte tanden, zijden blouses, stil geluk, grazige beloofde landen, nieuwe haring en ontwapening, een russisch eitje, nooit meer bang, een hand die je heel stevig vast houdt maar ook kan strelen langs je wang
Ontdek je als dat eenmaal waar is, als dat eindelijk allemaal daar is, wat blijft er onvermurwbaar hangen
Goed antwoord, ja, geslaagd: het eeuwige verlangen naar verderop en meer blijft hangen
Ontdek je dat het verder is dan alles wat je had gedacht, ontdek je dat het verder is dan alles wat je had verwacht als antwoord
Zo ontdek je nog eens wat
Nieuwe wending, nieuw proberen. Niets meer willen, af gaan leren. Niet meer scheppen, lichter worden. Elk kledingstuk is nog te zwaar. Als je een stap vooruit wilt komen moeten ook de krullen uit je haar en de gedachten uit je hoofd, en dat belachelijke doel waarvoor je wegging, je verwachting, dat misleidende gevoel. Ontdek je dat je beter niets kunt verwachten, niets kunt hopen: vogels vliegen om te vliegen, kinderen lopen om te lopen
Wat je kwijt raakt is je winst, dus het beste dat je had: laat maar vallen langs de weg, 'Dat was dat' wordt je lijfspreuk. Progressie. Want je begint je goed te voelen. Niets komt er meer zo erg op aan. Je ziet alleen nog, leeft alleen met wat je langs de weg ziet staan
Ontdek je: alles is ontmoeting. Dag boom, dag steen, dag kind, dag koren
Ontdek je: alles is begroeting. Dag meneer, dag Liselore
Zo ontmoet je nog eens iemand
Jaren zijn ineens seconden en een seconde is een jaar. Weet je dat een vogel dan z'n nest gaat bouwen in je haar? Weet je dat de bloemen dan gaan bloeien in je hand en dat je adem alles wegblaast wat je begrijpt met je verstand? Dat het dan niet uitmaakt waar je heengaat, wie je bent? Omdat je niets meer wilt begrijpen is alles je bekend. Zo gebeurt er nog eens wat
En in de naam van Jezus Christus, vader, zoon en heil'ge geest, van de zoete maagd Maria, Boeddha, Brahman, Krisna, Soni, en wat er al zo meer aan heiligs onbegrijpelijks is geweest, loop je door met open mond, loop je verder zonder vragen, je laat geen spoor na op de grond, je wordt gedragen door de dagen. Hoe is het mogelijk
En op een nacht kijk je naar boven: Dag wolken, sterren, hemel, maan
Maar het komt je zo bekend voor. Van hier ben je op weg gegaan. Vanaf dit punt ben je vertrokken. Ontdek je, van het begin af aan heb je gelopen in een cirkel, ben je een cirkel rondgegaan. Nou zeg
Hoe vaak was je je bril niet kwijt? Je zoekt je helemaal kapot. Je zoekt maar door en al die tijd, waar is je bril? Je hebt hem op
De verste reis naar het dichtsbije. Maar je moet het zelf maar weten. Alleen een gek krijg je zo ver. Daar moet je mens voor heten