Letra de 'Astronautenleed' de Lurelei

Tinus Mok werd aan boord van een ruimteschip geboren
Een neuskegel diende de jongen tot bed
Als knaap kon alleen het heelal hem bekoren
Hij spaarde reeds vroeg voor een eigen raket
Al was ie ook hoog boven alles verheven
Inwendig is Tinus dezelfde gebleven
En waar 'ie ook zwierf langs de wijde hemelboog
Z'n hart was op Schiermonnikoog
En werd 'ie verleid in een kroeg op Uranus
Dan stond voor een poosje z'n hartje in brand
Maar dan zei 'ie plotseling: "Kom meid, ik gaan es
Geef Tinus ten afscheid nog eenmaal de hand"
Dan vloog z'n raket naar een neev'lig verschiet
En klonk op Uranus dit droevige lied

Een astronautenhart wordt aan stukken gereten
Mercurius zit 'm in 't bloed
Hij kan niet meer slapen, hij kan niet meer eten
Hij kijkt naar de kosmos en voelt dat 'ie moet
De maan lokt 'm aan
Het is menes met Venus
Bij 't afscheid valt menige traan
Hij weet: het doet leed
Maar het zwerk doet z'n werk
Astronaut, jij moet naar de maan

Kwam Tinus terug uit de hogere sferen
Dan vloog 'ie naar Bourke op Schiermonnikoog
De vampe van Venus kon zij nog wat leren
De zon leek een pitje bij haar stralend oog
Hij zette zich schrap, maar z'n weerstand verflauwde
Ze kusten, ze vreeen, ze minden, ze trouwden
Bij het altaar zei Tinus: "Je weet hoe ik ben
Ik blijf steeds een jongen van John Glenn"
Meteen op 't end van hun wittebroodsweken
Heeft Tinus gemonsterd op een raket
Hij snakte naar ruimte, naar wijdere streken
Want niets is zo nauw as het huwelijksbed
Ze vocht met haar tranen, en daarna met hem
Heel Schiermonnikoog hoorde Bouke d'r stem

Hij kan niet meer slapen, hij kan niet meer eten
Hij kan naar de kosmos en voelt dat 'ie moet
De maan lokt 'm aan
Het is menes, met Venus
Bij 't afscheid valt menige traan
Hij weet: het doet leed
Maar het zwerk doet z'n werk
Astronaut, jij moet naar de maan

Zat Tinus op Jupiter in een taveerne
Dan dacht ie aan Bouke, aan moeder de vrouw
En as ie op Mars werd gelokt door een deerne
Dan sloot 'ie z'n ogen en sloeg ie d'r blauw
Dan wond 'ie zich op en dan werd 'ie steeds kwader
Want Tinus was sinds korte tijd ruimte-vader
Hij had nu een dochter op Schiermonnikoog
Daarom hield 'ie z'n eer steeds zo hoog
Helaas, op z'n kuisheid berustte geen zege
Z'n kist werd getroffen door een meteoor
Men liet de begrafenis laks achterwege
Hij ging naar de hemel in een moeite door
Toen Bouke dat hoorde, verschoot ze van kleur
En zong voor haar baby dit lied in mineur

Een astronautenlijf werd aan stukken gereten
Mercurius zit vol met bloed
Hij zal nooit meer slapen, hij zal nooit meer eten
Hij vliegt door de kosmos en blijft daar voorgoed
De neus ligt op Zeus
En ze been is op Venus
Bij 't afscheid viel menige traan
Ik weet, het doet leed
Maar het zwerk deed z'n werk
Lieve Tinus, jij bent naar de maan