Letra de 'Zoethoudertjes' de Armand

Hilversum drie is je enige vertier
De grapjes van de deejays zijn je platvloerse plezier
En het tempo doet je werken als een ezel
Want er wordt voor gezorgd dat het pijlsnel overkomt
Je wordt zo bang als een schichtige wezel
En zelfs protesteren durf je niet eens meer met je mond

Ze hebben zoethoudertjes voor je gebouwd
Om je aandacht van het leven af te leiden
Om je te schikken in de sleur die je vertrouwt
Geleerd te denken dat de mens zonder geld moet lijden

Want wij simpele zielen kunnen toch niet vatten
Waarom de maatschappij nu eenmaal draait zoals ze draait
Dat hebben de hoge heren allemaal voor ons geregeld
En zolang je ze gelooft wordt je als maar meer genaaid

De Nederlander heeft nog nooit begrepen
Dat ie zelf ook eens iets zou moeten doen
Hij is wel zo belachelijk lui voor zijn eigen bestwil
Dat leerde ie van vader die zich de halsband om liet doen

Maar het is niet onfatsoenlijk om te stelen
Van degene die zoveel heeft dat ie er een dorp van kan onderhouden
En toch zelf maar een boterham tegelijk kan eten
De politie beschermt hen nog steeds totdat ook zij het niet meer vertrouwen

En ik vind dat het nog vrij lang duurt
Voordat iedereen erachter is gekomen
Dat een vrij volk medeplichtig is
Aan elke beslissing die er wordt genomen

De verantwoordelijkheid voor de eigen daden
Is omringd met het achterlijk bijgeloof
Dat de loonslavendrijvers alles regelen
En zo vergroten zij dagelijks de mensenkloof

Het heeft geen nut lid te zijn van een vakbond
Als je je baas niet durft te laten zitten in zijn drukste tijd
Want de leiders lachen om al die vakbondsleden
Als ze maar lid zijn raak je ze als arbeidskracht nooit meer kwijt

Want door de bond moet hij ze een paar centen meer betalen
Maar het maakt niet uit of hij 85 of 90 procent verdient
Nee, hij gunt de werker zijn extra vijf procent wel
Die heeft hij na al die onmondige jaren wel verdiend

De meeste bazen steken nooit een poot uit
Het zijn de arbeiders die een bedrijf opbouwen
En toch zijn dat altijd de laagstbetaalden
Zowel de arbeidersmannen als de -vrouwen

En zij knikken heel gedwee tegen hun superieuren
Bij wie ze zich minder voelen door hun mindere poen
En elke onrechtvaardigheid die wordt behoedzaam weggeslikt
Ze zouden het wel anders bekijken mochten ze het nog eens overdoen

De arbeider is diep ongelukkig
Hij ziet zijn krachten uitgebuit en slechts beoordeeld naar productie
Hij heeft niets meer te zeggen en wordt nukkig
Omdat hij zich achtergesteld voelt en toch is het maar een fictie

Want als hij net na de oorlog niet gedacht had
Hoe meer spulletjes om me heen hoe beter ik het krijg
Dan had hij zijn kracht en tijd nooit verkocht had aan de slavendrijver
Die hem nu verwijt dat ie brutaler is dan in de crisistijd

Men heeft de winstmakers uit hartstocht geholpen
Terwijl men dacht dat men de eigen zakken spekte
Dat ze zo verwaand en hooghartig zijn geworden
Dat ze geen traan zouden plinken als vandaag iedereen verrekte

Want de keiharde businessmentaliteit
Staat zo verschrikkelijk dicht bij de bemoeizuchtig grote staten
Die uit naam van een woord de volkeren knechten
En de mensen misbruiken als onmondige apparaten

Want de zakenman bezit geen enkel recht
Om zijn medemens wat dan ook te bevelen
En daarom koopt ie zijn prooi om met geld
Dat ie van de vroegere doodwerkers heeft kunnen stelen

En het spel van meerderen en minderen
Wordt verduiveld serieus gespeeld
De mens in de dienende functie
Is een walgelijk mensenbeeld

Maar zolang men nog roept mea culpa
Zit men tot aan de nek in de smurrie
Met het hoofd naar de tegels gebogen
Wat zijn we slecht, zwak en in a hurry

Dus richt je op
Wees trots op het leven
En durf ook eens wat te riskeren
Ook al hebben ze je thuis leren beven
Van het leven alleen zul je leren

Dus richt je op
Wees trots op het leven
En durf ook eens wat te riskeren
Ook al hebben ze je thuis leren beven
Van het leven alleen zul je leren

Dus richt je op