Letra de 'Omspres' de Robert Long

Ze kwam uit een heel groot en arm gezin, waar bittere armoede heerste
Haar pa sloeg z'n kinderen vaak, en haar sloeg hij altijd als eerste
Haar moeder was prostituee, en soms als ze tijd had ook hoer
Ze hadden geen bed, dus het moest op de grond
En dat was natuurlijk bepaald niet gezond
Zodoende lag moeder al vroeg in het graf
Haar vader zei dreigend nou ga je
Voor geld mee met kerels vooruit d'r op af
Want de tent moet gewoon blijven draaien

En hoe zij ook smeekte en hoe zij ook bad, ze moest en ze zou van d'r vader
Dus deed ze wat hij van 'r vroeg, maar steeds werd ze kwader en kwader
O, haar moeder was prostituee, en nu was ze zelf ook een hoer
Dus toen ze daar lag, met een klant, op de grond
Die iets van d'r wou wat ze vreselijk vond
Toen dacht zij opeens aan haar moeder in 't graf
En sprak tot zichzelf, meid, daar ga je
En toen beet zij in een keer zijn dinges d'r af
Dus hij kon voorgoed niet meer naaien

En ze deed het omspres, ja, ze deed het omspres
Ze kon het gewoon weer niet laten
Ze deed het omspres, ja, ze deed het omspres
Omdat ze die kerel zo haatte

Zij vluchtte voorgoed weg uit Groot-Amsterdam, en vestigde zich in Koevoorde
Daar leefde zij met een vriendin, want ze zei: "ik ben Liesbet geworden."
Ze bedoelde natuurlijk lesbisch, en da's altijd nog beter dan hoer
Ze stampte een actiegroep -WRAAK- uit de grond
Waarmee ze de strijd tegen mannen aanbond
Zij stroopte des avonds de parken af
En liet zich dan zogenaamd paaien
Soms beet zij wel 3, wat zeg ik 4, geslachtsdelen af
Ja, wat dat betreft was het een taaie

En ze deed het omspres, ja, ze deed het omspres
Ze kon het gewoon weer niet laten
Ze deed het omspres, ja, ze deed het omspres
Omdat ze die kerels zo haatte

Maar het leven is hard en ook zij werd bejaard, zij kreeg reumatiek in her handen
En dat was het ergste niet - o God mensen nee -maar zij verloor ook al haar tanden
Toch ging zij nog vaak naar het park
Hoewel ze geen happen meer kon doen
Maar toen op een nacht viel zij dood op den grond
Waar een van haar slachtoffers haar 's morgends vond
En die stond als enige man aan haar graf
En dacht goed ik kan niet meer naaien
Want jij beet destijds mijn jij-weet-wel er af
Maar in jou bijten strakkies, de maaien

En dat doen ze omspres, ja, dat doen ze omspres
Omdat ze het niet kunnen laten
Ze deed het omspres, ja, ze deed het omspres
Omdat ze die kerels zo haatte